znów za późno by czas cofnąć
za późno na przepraszam, kocham, tęsknię…
za późno by szczęście znów się pojawiło
w poplątanym kłębku życia
ciągle szukam zakończenia
pogubiona w swoim świecie
zaczynając coś od nowa
ja

Kiedyś czułam że potrafię pomóc
Że potrafię góry przenieść
Że wiele zniosę
Dziś widzę swoją słabość
Wiem że wielu rzeczy nie potrafię
Potrzebuję wciąż pomocy
Nie potrafię sama iść
Potykam się o małe nierówności
Gubię drogę
Szlaku nie widzę
Znaki pomijam
Ciągle pchana do przodu
Spełniając chore pragnienia
Nie patrzę na skutki
Trwam w swoim małym świecie…
ja jedyne 164 cm